PAKIET: Człowiek przeciwko samemu sobie + Rozum w śmiertelnym niebezpieczeństwie

PAKIET: Rozum w śmiertelnym niebezpieczeństwie + Człowiek przeciwko samemu sobie

1) Człowiek przeciwko samemu sobie

Niniejsza książka zawiera artykuły napisane przeze mnie przy okazji przygotowywania różnych dzieł z zakresu filozofii moralnej i politycznej. Gdy dokonywałem ich wyboru, stwierdziłem, że wszystkie zawierają jeden i ten sam motyw: nienawiść współczesnego człowieka do samego siebie, którą poeta doskonale umiał wyrazić w tych oto słowach:
Jestem raną i nożem!
Jestem ciosem w twarz i twarzą!
Jestem miażdżoną kończyną i kołem!
Jestem ofiarą i katem!

Czytelnik zatem nie znajdzie tutaj serii rozdziałów, gdzie dany rozdział stanowi następstwo poprzedniego. Otóż każdy rozdział ukazuje jeden z aspektów schizofrenii, na którą cierpi człowiek współczesny, i tworzy odrębną, skończoną całość. Wszystkie zawierają tę samą diagnozę, są zwieńczone tą samą konkluzją: choroby współczesnego człowieka wynikają z faktu, że odrzuca on swą spójną strukturę organiczną, a odzyskanie przez niego zdrowia – ontologicznego i moralnego – implikuje powrót do właściwego mu statusu, będącego połączeniem duszy i ciała. Analizowane tutaj patologiczne symptomy układają się w niepozostawiający wątpliwości zespół cech, który zmusza do zastosowania tylko jednego lekarstwa, a jest nim pogodzenie się człowieka z samym sobą. Natura malorum remedium demonstrat, jak mawiał Hipokrates. Poznanie natury chorób, na które cierpimy, jest drogą prowadzącą do odzyskania zdrowia. Poszczególne części tej książki prowadzą zatem do jednego punktu, podobnie jak zewnętrzne części piramidy podążają w kierunku jej szczytu.

Ze Wstępu Autora

Prof. Marcel De Corte (1905-1994), belgijski filozof i wieloletni wykładowca Uniwersytetu w Liège. Jego dwie prorocze analizy, Człowiek przeciwko samemu sobie (1962) oraz Rozum w śmiertelnym niebezpieczeństwie (1969), ukazują się po raz pierwszy w polskim przekładzie.

2) Rozum w śmiertelnym niebezpieczeństwie

Człowiek współczesny, który zbiega w dół zbocza, będąc popędzanym przez człowieka osiemnastego wieku i przez Rewolucję, w coraz większym stopniu wyrzeka się swego rozumu spekulatywnego (który podejmuje wysiłek, by właściwie postrzegać rzeczywistość istot i rzeczy), jak również swego rozumu praktycznego (starającego się dostosować środki, których używa, do ostatecznego celu życia ludzkiego, który go do siebie przyciąga), i przywiązuje coraz większą wagę do swego rozumu technicznego, który fabrykuje nowy świat, nowe społeczeństwo, jakiś nowy rodzaj sztucznego człowieka. (…)
W przypadku tej mutacji pojęcia prawdy i dobra, pojmowane przez rozum spekulatywny i praktyczny, są złożone w ofierze na rzecz woli panowania człowieka, obecnie zaślepionego intelektualnie i moralnie, który podbija kosmos i rozciąga swą władzę nad samym rodzajem ludzkim, próbując go przemodelować. (…)
Przekroczenie granic rzeczywistości skutkuje wejściem w sferę wyobrażonego. Żyjemy w coraz bardziej sztucznym świecie, w społeczeństwie utopijnym, w obecności widziadeł, które tworzą się i znikają na naszych oczach w zależności od nieubłaganego „biegu dziejów”. Jest to ostatnie stadium choroby. Gdy rozum umiera, w człowieku pozostaje już tylko zwierzęcość, „doskonałe i definitywne mrowisko”, o którym mówił Valéry, potworne widmo „Lewiatana”, zgodnie z określeniem Piusa XII.

Z Przedmowy Autora

Prof. Marcel De Corte (1905-1994), belgijski filozof i wieloletni wykładowca Uniwersytetu w Liège. Jego dwie prorocze analizy, Człowiek przeciwko samemu sobie (1962) oraz Rozum w śmiertelnym niebezpieczeństwie (1969), ukazują się po raz pierwszy w polskim przekładzie.